Wybór aforyzmów ze zbioru „ Eros Sarmaticus” z 1991 roku (cz.1)

Geniusz – stać go już na traktat „O obrotach ciał niewieścich”.

***

Prawo kontrastu: anielskie wdzięki diablo nęcą.

Wybór aforyzmów z tomiku „Popiwek erotyczny” z 1991 roku (cz. 6)

Seks tylko dla ludzi? W tej materii, jaka jest zmysłowość aniołów, nikt nie wie.

Dla kogo były przeznaczone telegramy z Irkucka z 28 listopada 1955 roku?

       W czasie powrotu z zesłania Zbigniew Waydyk przebywał w Irkucku od 21 listopada do 2 grudnia 1955 roku oczekując na kolejowy transport polskich repatriantów. Na pewno 28 listopada o godz. 18.50 nadał dwa telegramy, o czym świadczą poniższe pokwitowania.

Zbigniew Waydyk jako zbieracz odpadków (1942-44)

       W latach 1942-44 po rezygnacji z nauki w niemieckiej szkole handlowej zmuszony był żyć na "lewym" Ausweisie, nie rejestrowanym w Artbeitsamcie, jako zbieracz odpadków użytkowych na rzecz gospodarki wojennej (Alt-u.Abfallstofferfassung).

Myśli czupurne - 1997

         Poniżej prezentuję zbiór najlepszych aforyzmów Zbigniewa Waydyka z pierwszej połowy lat 90-tych.

Gazeta Lwowska z początku sierpnia 1942 roku

       W przepastnym archiwum Zbigniewa Waydyka można odnaleźć sporo wycinków z oficjalnej prasy wydawanej podczas okupacji sowieckiej i hitlerowskiej we Lwowie. Za tej drugiej wydawana była Gazeta Lwowska. Dziś zaprezentuję artykuł, prawdopodobnie wydanym tuż po 1 sierpnia 1942 roku.

Zachował sie bilet "Aerofłotu" Zbigniewa Waydyka z powrotu z Syberii

       To spora sensacja! Dziś odkryłem bilet lotniczy "Aerofłotu" z 21 listopada 1955 roku. Zbigniew Waydyk właśnie wtedy wracał z zesłania do Polski i potwierdza to imiennie wystawiony bilet. Na bilecie można odczytać, że przelot odbył się się na trasie z Ust-Nery do Irkucka z przesiadką w Jakucku.

Kołyma ziemia przeklęta

          W czasie drugiej wojny światowej i po jej zakończeniu wielu polskich patriotów wywiezionych zostało do sowieckich łagrów na Syberii. Najstraszliwsze z nich były na Kołymie. W czasach sowieckich Kołyma była miejscem katorżniczej pracy setek tysięcy więźniów.

Bony żywnościowe z 1955 roku w Punkcie Repatriacyjnym w Sanoku

   Poniżej prezentuję bon żywnościowy, częściowo już wykorzystany, który był rozdawany wśród przybywających do Polski repatriantów z ZSRR na Punkcie Repatriacyjnym w Sanoku pod koniec grudnia 1955 roku.

Józef informuje córkę, że Zbyszek żyje i czeka na wieści z Polski

            Zanim list od Janiny Lechowskiej został odczytany przez ojca w Świbiu, minęły równo dwa tygodnie od wysyłki (07.04.1954). W tym czasie Józef Waydyk był zapewne w delegacji  służbowej w Katowicach (wtedy Stalinogród). Osobiście nie chciał zająć się sprowadzeniem syna do Polski, bo naraziłby się na szykany ze strony władz za taką „niepoprawną” biografię rodziny.

Wasz syn żyje i ma się dobrze

         Zachował się list od Pani Janiny Lechowskiej ze Lwowa do mamy Zbigniewa, Zofii Szumowskiej-Waydyk, w którym informuje, że jej syn żyje.

Skomplikowane przygotowania do powrotu z Syberii

          Samo zwolnienie z obozu oraz osiedlenie bez nadzoru straży obozowej  w częściowo wolnym osiedlu, podjęcie pracy zarobkowej, nie oznaczały bynajmniej jeszcze automatycznego powrotu do ojczyzny. Do tego droga była jeszcze bardzo odległa. Jak się później okazało, cała procedura trwała półtora roku. Na pewno śmierć Stalina i jej następstwa zelżyły terror i otworzyły możliwości prawne do powrotu do kraju.

Kartki żywnościowe z lipca 1942 roku

    To nie lada gratka. Te kartki żywnościowe mają już ponad 70 lat. Dziwnym trafem zachowały się tylko z jednego miesiąca - lipca 1942.

Niezła gratka - telegram z Sanoka z 20 XII 1956 roku

      Do dzisiejszych czasów przetrwał telegram, jaki był wysłał powracający z Syberii Zbigniew Waydyk z Sanoka 20 grudnia 1955 o godz. 16.32 do swojej siostry Krystyny.

List do Komańczy od mamy Zofii

         W liście, poza troską o powrót syna z wakacji, w dwóch miejscach przewija się wątek powrotu całej rodziny do Warszawy po trzech latach pobytu we Lwowie. Ostatecznie do przeprowadzki wtedy nie doszło i wybuch wojny zastał rodzinę Waydyków we Lwowie.

Drugi list zwakacji w Komańczy

                Dziś drugi zachowany list z wakacji na miesiąc przed wybuchem drugiej wojny światowej. Jestem akurat przewodnikiem po Bieszczadach i nie zaglądając do mapy stwierdzam dobrą znajomość nazw geograficznych. Zastanawia mnie tylko, dlaczego podróż z Komańczy do Lwowa miała trwać całą noc.

List z wakacji w Komańczy w 1939 roku

                Dziś natrafiłem na korespondencję, jaką niespełna 15-letni Zbigniew Waydyk, uczeń po III klasie gimnazjum,  prowadził z własnymi rodzicami podczas ostatnich przed wojną swoich wakacji. Spędził wówczas 4 tygodnie, niemal cały lipiec, w Komańczy

Jaki był los większości przedwojennych policjantów na terenach okupowanych przez sowietów po 17 września 1939 roku ?

Jaki był los większości przedwojennych policjantów na terenach okupowanych przez sowietów po 17 września 1939 roku opisuje poniższy artykuł. O losach komisarza Józefa Waydyka opisywałem osobno. Jego szwagier Śliwiński zginął najprawdopodobniej w Twerze.

"Postkarte" z życzeniami świątecznymi od Janusza Wojtyńskiego- grudzień 1941

"Postkarte" od kolegi Janusza Wojtyńskiego

                Kolejna „Postkarte”, tym razem od kolegi Janusza Wojtyńskiego. Warto zwrócić uwagę, że podczas okupacji niemieckiej szkoły były pozamykane, a młodzież mogła uczyć się tylko w szkołach zawodowych.  Zachowałem oryginalna interpunkcję.                                                                          

Kartka od kolegi Staszka w lipcu 1944 roku

          Dziś prezentuję kartkę pocztową, jaką przysłał kolega Staszek do Zbyszka Waydyka latem 1944 roku. Nazwisko nadawcy prawie nieczytelne. Na razie ciężko jest ustalić, dlaczego Zbigniew Waydyk znalazł się w tym czasie w Rabce. Może wyjaśnienie  znajdę przeglądając dalsze archiwalia,

Wspomnienia Zbigniewa Waydyka cz. II (na podstawie osobistych zapisków i udzielonych wywiadów po 1990 roku)

Wspomnienia Zbigniewa cz.I ( na podstawie osobistych zapisków i udzielonych wywiadów po 1990 roku)

   To były smutne czasy, ale przecież nie można było ciągle płakać. W tym świecie, przewróconym do góry nogami – to, co teraz wydaje się śmieszne, wtedy mogło zaważyć na życiu człowieka i odwrotnie. To były czasy z mocno odbitym piętnem sowieckiej skrupulatnej dbałości o prawomyślność ciemiężonych narodów.

Niezwykły życiorys ojca Zbigniewa Waydyka

Wybór aforyzmów z tomiku „Popiwek erotyczny” z 1991 roku (cz. 5)