Poniżej prezentuję bon żywnościowy, częściowo już wykorzystany, który był rozdawany wśród przybywających do Polski repatriantów z ZSRR na Punkcie Repatriacyjnym w Sanoku pod koniec grudnia 1955 roku.
Ten bon zapewne był własnością Zbigniewa Waydyka. Punkt Repatriacyjny znajdował się w koszarach wojskowych. Widoczne jest miejsce, w którym został zakwaterowany: blok 3, pokój 19. Bon został wydany 18 grudnia, a był ważny od dnia następnego. Prawdopodobnie nie został do końca wykorzystany, gdyż jego właściciel został załatwiony pozytywnie w ekspresowym tempie. Dlaczego? Otóż zbliżały się święta Bożego Narodzenia. Ci, którzy przedstawili adres pobytu w Polsce, byli załatwiani poza kolejnością, aby zdążyć przed świętami. Zbigniewowi udało się i wigilię jadł już w towarzystwie siostry i szwagra we Wrocławiu.
Niestety mniej szczęścia miała 5-osobowa rodzina Lichwierowiczów, w tym jego przyszła żona Helena. Ich majątek został koło Lidy. Szukali nowego miejsca po zesłaniu w Polsce. Tak więc procedury w ich przypadku trwały dłużej i pierwsze święta spędzili w Sanoku.
Ten bon zapewne był własnością Zbigniewa Waydyka. Punkt Repatriacyjny znajdował się w koszarach wojskowych. Widoczne jest miejsce, w którym został zakwaterowany: blok 3, pokój 19. Bon został wydany 18 grudnia, a był ważny od dnia następnego. Prawdopodobnie nie został do końca wykorzystany, gdyż jego właściciel został załatwiony pozytywnie w ekspresowym tempie. Dlaczego? Otóż zbliżały się święta Bożego Narodzenia. Ci, którzy przedstawili adres pobytu w Polsce, byli załatwiani poza kolejnością, aby zdążyć przed świętami. Zbigniewowi udało się i wigilię jadł już w towarzystwie siostry i szwagra we Wrocławiu.
Niestety mniej szczęścia miała 5-osobowa rodzina Lichwierowiczów, w tym jego przyszła żona Helena. Ich majątek został koło Lidy. Szukali nowego miejsca po zesłaniu w Polsce. Tak więc procedury w ich przypadku trwały dłużej i pierwsze święta spędzili w Sanoku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz