Nazwisko
Waydyk jest pochodzenia węgierskiego. Pierwotna pisownia nazwiska mogła brzmieć
Wajdik, ale nie ma na razie potwierdzenia w źródłach i jest to oparte na
domysłach.
Być może pisownia była taka lub bardzo zbliżona. Nazwisko Vajdik jest bardziej rozpowszechniona niż Wajdik, zarówno w dzisiejszych Czechach i Słowacji, jak i na Węgrzech. Pradziad Zbigniewa Waydyka był Węgrem mieszkającym na terenie południowych Moraw, dziś w granicach Republiki Czeskiej. W XIX wieku do końca I wojny światowej był to teren Aurto-Węgier, a do 1990 roku Czechosłowacji. Zapewne był kolonistą węgierskim lub ich potomkiem. Pochodził z miejscowości Brezalupy w powiecie Uherske Hradiste, co w polskim brzemieniu znaczy Węgierskie Grodziszcze. Prababka również była Węgierką o rodowym nazwisku Dadia. Pradziadek nosił najprawdopodobniej imię Maciej lub jego węgierską lub czeską odmianę (Matej). Był pochodzenia szlacheckiego, a jego nazwisko z oryginalną pisownią ponoć figuruje w herbarzu węgierskim. Zanim trafił do Polski brał udział w powstaniu węgierskim w czasie Wiosny Ludów (1848-49). Jego towarzyszem broni był Polak o nazwisku Malczewski, właściciel ziemski na Lubelszczyźnie. Po upadku powstania, wobec zbliżających się prześladowań i represji, Malczewski zaproponował mu ucieczkę do Polski i objęcie stanowiska ekonoma. W 1858 roku urodził się Franciszek Waydyk. Miał od kilkoro rodzeństwa. Mimo, że był pełnej krwi Węgrem, czuł się już w pełni Polakiem. Pracował podobnie jak jego ojciec jako ekonom tylko, że na majątku u innego właściciela ziemskiego – Lipczyńskiego. Mieszkał w miejscowości Sitno – Nowa Osada k/Zamościa. Pojął za żonę Marię z domu Rabiego, której ojciec brał udział w Powstaniu Styczniowym. Inne źródła mówią, że babcia miała na nazwisko panieńskie Rabieżyńska. Po I wojnie gospodarowali na ziemi swojego syna Józefa w powiecie wołkowyskim Oboje życie stracili w trakcie deportacji dokonanej przez władze sowieckie w 1940 roku.
Być może pisownia była taka lub bardzo zbliżona. Nazwisko Vajdik jest bardziej rozpowszechniona niż Wajdik, zarówno w dzisiejszych Czechach i Słowacji, jak i na Węgrzech. Pradziad Zbigniewa Waydyka był Węgrem mieszkającym na terenie południowych Moraw, dziś w granicach Republiki Czeskiej. W XIX wieku do końca I wojny światowej był to teren Aurto-Węgier, a do 1990 roku Czechosłowacji. Zapewne był kolonistą węgierskim lub ich potomkiem. Pochodził z miejscowości Brezalupy w powiecie Uherske Hradiste, co w polskim brzemieniu znaczy Węgierskie Grodziszcze. Prababka również była Węgierką o rodowym nazwisku Dadia. Pradziadek nosił najprawdopodobniej imię Maciej lub jego węgierską lub czeską odmianę (Matej). Był pochodzenia szlacheckiego, a jego nazwisko z oryginalną pisownią ponoć figuruje w herbarzu węgierskim. Zanim trafił do Polski brał udział w powstaniu węgierskim w czasie Wiosny Ludów (1848-49). Jego towarzyszem broni był Polak o nazwisku Malczewski, właściciel ziemski na Lubelszczyźnie. Po upadku powstania, wobec zbliżających się prześladowań i represji, Malczewski zaproponował mu ucieczkę do Polski i objęcie stanowiska ekonoma. W 1858 roku urodził się Franciszek Waydyk. Miał od kilkoro rodzeństwa. Mimo, że był pełnej krwi Węgrem, czuł się już w pełni Polakiem. Pracował podobnie jak jego ojciec jako ekonom tylko, że na majątku u innego właściciela ziemskiego – Lipczyńskiego. Mieszkał w miejscowości Sitno – Nowa Osada k/Zamościa. Pojął za żonę Marię z domu Rabiego, której ojciec brał udział w Powstaniu Styczniowym. Inne źródła mówią, że babcia miała na nazwisko panieńskie Rabieżyńska. Po I wojnie gospodarowali na ziemi swojego syna Józefa w powiecie wołkowyskim Oboje życie stracili w trakcie deportacji dokonanej przez władze sowieckie w 1940 roku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz